Uuno Kailas – Τέσσερα ποιήματα

Τέσσερα ποιήματα του Uuno Kailas (29.3.1901 – 21.3.1932).

Μετάφραση: Timo Kesti & Anna Maria Alexandrou.

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Υπάρχουν πάρα πολλές λέξεις.
Οι λέξεις ζουν
κι εγώ μπορώ να τις δω.
Άλλες είναι άσχημες κι άλλες όμορφες.

Μητέρα είναι πολύ φρόνιμη λέξη – η καλύτερη λέξη.
Έχει την γεύση του φιλιού.
Πατέρας είναι επίσης καλή λέξη,
όμως κάποτε μαζεύεται κεραυνός
και τότε είναι καλύτερα
να τρέξεις να χωθείς πίσω από την πόρτα.
Καλοκαίρι είναι πολύ ζεστή λέξη
και την βρίσκεις κάθε πρωί
απο την πρασινάδα κι απο την αμμουδιά.
Κόσμος είναι πολύ μεγάλη λέξη,
που δε χωράει στο μυαλό.
Βίτσα είναι πολύ τσουχτερή και μισητή λέξη.

Οι άνθρωποι έχουν επίσης άδειες λέξεις.
Αδιανόητες λέξεις.
Όπως γέννηση και θάνατος,
που δε σημαίνουν τίποτα.
Όμως πρέπει να τις φοβάσαι.

ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΦΟΙ

   Γελάω με τον ήλιο.
   Κι αυτός γελά.

Είναι ηλίθιο να γελάς με τον ήλιο.
Ο πατέρας και η μητέρα και ο θείος και η θεία
ποτέ δε γελούν με αυτόν.
Επειδή είναι μεγάλοι.
Και οι μεγάλοι άνθρωποι είναι σοφοί.
Και οι σοφοί δεν βλέπουν τίποτα.
Οι σοφοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Οι σοφοί δε γνωρίζουν καθόλου τον ήλιο.

Όμως εγώ είμαι ηλίθιος
και γελάω με τον ήλιο.
Σχεδόν πιστεύω, ήλιε,
ότι κι εσύ είσαι ηλίθιος.
Περιγελάμε τους σοφούς, ήλιε.

Ο ΕΝΟΧΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Θα εκτελεστεί. Είναι ένοχος άντρας.

Βλέπει αμίλητος προς το μέρος μας και μετά αποστρέφει το βλέμμα του.
Μου δίνει τα μάτια του και διατάζει: δες!
Και τότε βλέπω, ποιός επίσης είναι ένοχος άντρας.

Τα δεσμά της ενοχής είναι γύρω απο τους καρπούς μας.
Όλοι εμείς, όπως τα μάτια μου τώρα μας βλέπουν,
της ενοχής όμηροι είμαστε, δεμένοι σε αυτόν.
Και της συνείδησής μας ο στρατός μας περικυκλώνει.

Όμως ένας απο μας έχει σπάσει τα δεσμά του θανάτου.
Βλέπω πως βγάζει τα λερωμένα ρούχα απο πάνω του.
Απο την σκιά των φτερών της ενοχής βρίσκεται στο φως.

Βλέπω αυτό το καινούριο, είναι κλέφτης στον σταυρό,
είναι ο αδελφός μου, ο ένοχος άντρας, ο οποίος εκτελείται.

ΓΝΩΣΤΟΙ

Συνάντησα πολλούς γνωστούς,
μου έσφιξαν το χέρι
και μου είπαν: – Χαίρομαι που σε βλέπω.
Υποχρέωσα το πρόσωπο μου να χαμογελάσει
και απάντησα: – Πράγματι.
Ρώτησα: – Τι γίνεσαι;
Απάντησα: – Καλά, ευχαριστώ.
Και τότε ο Διάβολος ψιθύρισε:
– Όντως – καλά είμαστε –

SANAT

On olemassa hyvin paljon sanoja.
Sanat elävät
ja minä voin ne nähdä.
Toiset ovat rumia ja toiset kauniita.

Äiti on hyvin kiltti sana – paras sana.
Se maistuu paljon suukkoselle.
Isäkin on hyvä sana,
mutta siihen kertyy joskus ukkosta
ja silloin on paras
livahtaa oven taakse piiloon.
Kesä on hyvin lämmin sana
ja sen löytää joka aamu
ruohikolta ja santakasasta.
Maailma on hyvin suuri sana,
joka ei mahdu aivoihin.
Vitsa on hyvin kirvelevä ja vihattava sana.

Ihmisillä on vielä tyhjiä sanoja.
Käsittämättömiä sanoja.
Niinkuin synti ja kuolema,
jotka eivät merkitse mitään.
Mutta niitä pitää kuitenkin pelätä.

TYHMÄT JA VIISAAT

Minä nauran auringolle.
Sekin nauraa.

On tyhmää nauraa auringolle.
Isä ja äiti ja eno ja täti
eivät koskaan naura sille.
Sillä he ovat isoja ihmisiä.
Ja isot ihmiset ovat viisaita.
Ja viisaat eivät näe mitään.
Viisaat eivät ymmärrä mitään.
Viisaat eivät yhtään tunne aurinkoa.

Mutta minä olen tyhmä
ja nauran auringolle.
Minä melkein luulen, aurinko,
että sinäkin olet tyhmä.
Me nauramme viisaita, aurinko.

SYYLLINEN MIES

Hänet ammutaan. Hän on syyllinen mies.

Hän katsoo ääneti meihin ja meistä pois.
Hän antaa silmänsä minulle ja käskee: katso!
Ja silloin näen, kuka myöskin on syyllinen mies.

Syyn rautarengas on ranteessa kaikkien meidän.
Me kaikki, jotka silmäni nähdä voi,
Syyn velkaorjat olemme, kahlitut häneen.
Ja tuntomme sotajoukko saartaa meitä.

Mutta yksi meistä on murtanut kuolemanrenkaan.
Näen, kuinka hän riisuu likaiset vaatteet yltään.
Syyn siipien varjosta hän astuu valoon.

Näen uudet kasvot nuo, hän on ryöväri ristinpuussa,
hän on veljeni, syyllinen mies, joka ammutaan.

TUTTAVIA

Minä tapasin monta tuttavaa,
he puristivat kättäni
ja sanoivat: – Hauska nähdä.
Minä pakoitin kasvoni hymyilyyn
ja vastasin: – Totisesti.
He kysyivät: – Kuinka jakselet?
Minä vastasin: – Kiitos, hyvin.
Ja silloin Saatana kuiskasi:
– Ihan niin – me jaksamme hyvin –